NANTUADIS

NANTUADIS

Monasterium Galliae, memoratum in Statuto Imperatoris Ludovici Pii de Monaster. regni Franc. A. C. 817. et in Chron. S. Benigni, ubi Carolus Calvus in Monasterio Apostolorum Petri et Pauli, locô qui dicitur Nantoide, a multitudine aquarum ibi confluentium, sepultus dicitur. Itaque locus hic Monasteriô veteri insignis ab aquis ibi confluentibus accepit nomen, qua de re vide paulo supra. Et est positus inter duos lacus, ex quibus rivus paulo infra Nantuadim in alium amniculum decurrit illumque auget. Silvester Giraldus Britto, qui circa A. C. 1200. floruit, natusque erat in Cambria seu Wallia, in qua Britanni sedes habebant, post adventum Saxonum et Anglorum in Britanniam Insul. Itinerari Cambriae l. 1. c. 3. nomen istud interpretatur his verbis: Nant, rivus dicitur aquae decurrentis. Unde usque hodie ab accolis locus iste linguâ Cambricâ Landewi Nant Hodeni vocatur, i. e. Ecclesia Davidis super rivum Hodeni. Eadem autem lingua Veterum Gallorum et Britannorum fuit, ut Cluverius aliique docent: quae hodieque in Britannia minor. et in Wallia seu Cambria, in usu esse perseverat. Postea Nantuacum, et truncatô nomine Nantua dici coepit, locusque est in Brexia dioecesique Lugdunensi, veteri Monasteriô ad Cluniacum pertinente, insignis. Idem Vales. ibid.